Inmiddels ben ik weer 2 weken thuis!

Het is echt heerlijk om weer thuis te zijn.

Er zijn ook al verbeteringen!

De grootste is wel dat ik zonder kruk loop!

Ik red het nu om 20-30 minuten een rondje buiten te lopen! En ik fiets weer stukjes weliswaar op mijn elektrische fiets, maar toch!

Daarna ben ik helemaal op, maar zelf beslissen wanneer je naar buiten wilt is toch echt heel fijn, dat is echt fijner dan hoe het in Mexico was.

Ook slik ik geen pijnstillers tegen de zenuwpijn meer!

Nu weer een beetje vertrouwen krijgen in mijn lijf, en de zorgen een beetje los laten.

Dat blijft een beetje eng nu.

Omdat mijn weerstand nog laag is en hier ook nog allerlei virussen en bacteriën rond zwieren moet ik oppassen.

Dat betekent nog niet afspreken en geen andere kinderen hier spelen.

Dat vind ik natuurlijk erg jammer, maar eigenlijk gaat dat ook nog niet.

Ik ben echt heel moe nog en heb nog steeds klachten die ik gekregen heb na de chemotherapie.

Woensdag moet ik weer bloed laten prikken, de laatste keer had ik nog een lichte bloedarmoede. 

Ik ben benieuwd hoe dat nu is.

Ik hoop gelijk te horen met de uitslag over mijn bloed, wanneer ik wel weer wat mensen mag zien.

Ik had ook gehoopt dat mijn haar al iets zou groeien, maar ik ben nog steeds kaal.

Ik ben dus erg blij met het haarwerk wat ik heb.

Vandaag hebben we ook iets te vieren! Vandaag 19 jaar samen met mijn liefde, mijn echtgenoot, mijn lieve steun en toeverlaat ❤️